Haeë woende ien Eésjde en zie op Terneijje
Ze waore verleefd op één aal ene daog of tien
Mè op t iesjte rendeze-vous moesse ze altied nog bejje
Want de maos waor deep… en leep tusse hun ien!Haeë sjtong op ’t Bad mit de han boeëv de òòwe
En loorde en floeët en reep: ma chérie !
Zie (ze haw ziech aalvasj ’n nuj kledsje gegòòwe)
Loorde truuk en winkde – mè dao blèef ’t óóch bie !‘
Leep dat sjtomme waoëter noe mer aater Ternejje’
daach haeë ‘wat zow iech gaw bie diech zien’
‘Koesse ze de Maos ‘ns viir ’n oor doer de Beezepool lejje”
Dach zie op z’n Wèls, ‘daan telde iech neet mie tot tien.
Mè daan leep iech wat iech lòòpe koes doer nietele en krejje
V’r keeme oes daan tïenge sjuus op de grens
Mit aon d’n ééne kaant Eèsjde, oan d’n aandere Ternejje
Sjtomg v’r biejéén en … v’r puunden oes nog ens’.
‘Foj, foj’, daach haeë, ‘nèè, iech kin neet mie waachte,
Iech pak miech bieèèn en kaom uuëver Wèsent noa diech
iech sjpooi miech aal, iech hoeël aal oet m’n kraachte,
Daan zeen iech vaan kortbie de leef geziech!’
E keem op Ternejje, mè …. ’t mèètske waor geblaoze
Dat stjong op ’t Bad mit ’n geziech of ’t kriete moes
dat waor op zene velo uuëver Köbbes koeëme raoze
Omdat ’t òòch neet langer mie waachte koes !
Noe sjtèèt zie ien Eèsjde en jaeë op Ternejje;
Ze loore weer en vège ’s langs òòwe em naos!
Op ’t iesjte rendeze-vous moote ze nog altied bejje
Want tusse hun ien lup nog toezjoer de Maos!
Jeanne Theunissen +29-9-1984 |
Hij woonde in Eijsden en zei op Ternaaien
Ze waren verliefd op elkaar al een dag of tien
Maar op de eerste ontmoeting moesten ze nog altijd wachten
Want de Maas was diep en liep tussen hun in !
Hij stond op het Bat met de handen boven de ogen
Hij keek en floot : Mijn schatje !
Zij, (ze had zich al een nieuw jurkje gekocht),
Keek terug en zwaaide, maar daar bleef het dan ook bij!’
Liep dat stomme water maar áchter Ternaaien’
dacht hij, ‘wat zou ik snel bij je zijn’
Konden ze de Maas maar eens een uurtje door de Beezepool leiden
Dacht zij op haar Waals, dan hoefde ik niet tot tien te tellen.
Maar dan liep ik wat ik lopen kon, door brandnetels en stenen
We kwamen ons dan tegen net op de grens
Met aan de ene kant Eijsden, en de andere kant Ternaaien
stonden we dan bij elkaar en zoenden mekaar nog eens.
Foei, foei, dacht hij, nee ik kan niet meer wachten
ik verzamel alle moed en kom over Visé naar jou
Ik haast me haal alles uit mijn krachten bij elkaar
Dan zie ik je lief gezicht van kort nabij
Hij kwam aan op Ternaaien, maar het meisje was weg
Zij stond op ’t Bad met een gezichtje dat op huilen stond
Ze was op haar fiets over Kobbes aan komen scheuren
Omdat ze ook niet langer wachten kon
Nu staat zij in Eijsden en hij op Ternaaien
Ze kijken weer en vegen eens langs ogen en neus
Op de eerste onmoeting moeten ze nog alrijd wachten
want tussen hun in loopt nog altijd de Maas
Jeanne Theunissen +29-9-1984
|
